Het is toch wat, die onvindbare passie waar iedereen maar naar lijkt te zoeken. Het is verworden tot een collectieve queeste met passie als de heilige graal van de eenentwintigste eeuw. Ja, ik wens iedereen van harte een gepassioneerd leven toe. Maar ga er in vredesnaam niet naar op zoek, want het laat zich niet zomaar vinden. Je zult gefrustreerd zijn tot je het gevonden hebt en blijven vechten tegen de onvrede die je op dit moment ervaart.
Wees blij voor de mensen die werkelijk hun passie leven, maar probeer het niet ook na te streven. Ik denk namelijk, dat dat niet kan. Het is niet iets dat je kan vinden in een vergeten bureaulaatje of ergens onder een steen. Het is iets dat moet groeien, net als liefde. Passie betekent hartstocht of liefde voor iets hebben, dus de lijn met liefde is heel dun. En liefde laat zich net zomin even vinden als passie. Zelfs liefde op het eerste gezicht, valt niet af te dwingen. Je kan het wel willen, maar elke willekeurige voorbijganger indringend aankijken in de hoop op een vonk, zal je weinig opleveren.
Dus, zoek niet langer naar passie. Mijn oplossing: stop met doen wat je echt niet leuk vindt!
Aanvaarding
Het sleutelwoord is aanvaarding. Aanvaard dat wat niet te veranderen is en accepteer dat het onmogelijk altijd alleen maar leuk kan zijn. Het wordt ook elke dag een keertje donker en daar gaan we ook niet tegen lopen vechten. Sterker nog, vaak weten we van de donkere avond nog iets gezelligs te maken ook.
Geruststellende gedachte
Wat een geruststelling, nietwaar? Dat je niet langer hoeft te zoeken naar waar nou werkelijk je passie ligt, maar dat je het er gewoon bij laat… Schrap alles wat je echt ongelukkig maakt, zodat er vanzelf meer lichtheid en vrolijkheid in je leven komt. En in de rust en ruimte die dan ontstaat, ontstaat er misschien wel iets dat alsnog je de passie in je aanwakkert…
Esther
