Jogé Nijhof deed wat haar vader van haar vroeg en ze stapte in het bedrijf

‘Dictatoriaal democratisch bestuur’, zo noemde haar vader zijn eigen leiderschapsstijl. “Iedereen gehoord hebbende, beslis ik”, memoreert Jogé Nijhof haar overleden vader met een weemoedige glimlach. Ze had nooit anders gedurfd dan hem te gehoorzamen toen hij haar veertig jaar geleden in het bedrijf trok. Nu is ze commissaris van de multinational Nijhof-Wassink Groep, samen met haar broer Freddy. Ik interview haar over haar verhaal als opvolger.

Een vriendelijke receptioniste vraagt mij om even plaats te nemen in de ontvangsthal van het indrukwekkende en nieuwe pand in Rijssen. Ik herinner me de talloze keren dat ik achteloos aan het terrein vol blinkende witte vrachtwagens voorbijreed. Waarschijnlijk al als puber toen ik hier dagelijks voorbijkwam met de trein. Nooit had ik me gerealiseerd dat dit bedrijf naast een transportbedrijf ook dealer is van vrachtwagens. Nu ik hier zit, word ik me ineens bewust van de omvang van dit bedrijf. Het maakt me nog nieuwsgieriger naar deze familie.

Ah, daar is Jogé. Ze is groter dan ik had verwacht. Gedistingeerd én sympathiek stapt ze op mij af. We begroeten elkaar en we klagen allebei even over het feit dat we elkaar geen hand mogen geven in deze tijd. Terwijl we naar haar kantoor lopen, deelt zij wat rebelse gedachten hierover. Ze vindt het onmenselijk dat niemand elkaar nog mag aanraken in coronatijd.

Later, na het interview, begrijp ik waarom de afstandelijkheid die het beruchte virus met zich meebrengt haar zo raakt. Betrokkenheid lijkt een kernwaarde voor haar te zijn. Het interview gaat daar namelijk grotendeels over. Ook haar grote sociale hart komt vaak ter sprake. Zonder het familiebedrijf had ze ongetwijfeld een sociaal beroep gehad. Maar haar vader had haar in de jaren tachtig nodig op de planning. Toen Jogé van school kwam, mocht ze gelijk beginnen. “Dat was nou eenmaal zo”, zegt ze er zelf over.

Het heeft haar gevormd tot wie ze nu is en haar motto is dan ook nu: “Volg je hart!” Ze zegt dit meerdere keren tijdens het interview en het is haar belangrijkste advies aan andere bedrijfsopvolgers. “Ga doen wat je leuk vindt!” Zelf deed ze het andersom, ze ging leuk vinden wat ze deed. Ze wist binnen het bedrijf de baan te creëren die bij haar paste en zo kon ze haar sociale kant toch inzetten in het bedrijf. Ze zette de afdeling personeelszaken op. “Nu zijn HRM en Communicatie verschillende afdelingen met meerdere medewerkers, maar destijds deed je dat er zo even bij”, geeft ze aan. Er is veel veranderd in de 36 jaar dat ze werkzaam is bij het bedrijf.

Jogé is samen met haar broer Freddy eigenaar van het bedrijf en maken ze deel uit van de Raad van Commissarissen. Ondertussen is het thema bedrijfsopvolging weer actueel bij Nijhof-Wassink, want de volgende generatie staat te trappelen. De derde generatie bestaat uit 6 neven en nichten: twee kinderen van Jogé en vier van haar broer Freddy. Hij was jarenlang ook algemeen directeur van het bedrijf. “Ik vind het belangrijk dat de kinderen wel inspraak hebben in hun keuzes. Zij mogen zeggen wat ze vinden en ik hoop dat ze gaan doen wat ze leuk vinden.” En van haar mag dat ook iets heel anders zijn. >Lees meer in het uitgewerkte interview via de knop hieronder.

Jogé, enorm bedankt voor je medewerking!