Gebroeders Bolscher zijn tegenpolen. Ze noemen het hun geluk

Deel 2 van Verhalen van opvolgers

De anekdotes rollen over de tafel en tussen de regels door hoor ik hoe trots deze broers op hun vader zijn. Praten over vader is zo kort op zijn overlijden misschien een uitlaatklep. Harry Bolscher van het gelijknamige vleesbedrijf in Enschede, is net tien weken geleden begraven als ik de broers Roy en Chiel spreek over het thema bedrijfsopvolging.

(Repost van januari 2019)

Nu, maanden na het interview en een week voor de beloofde publicatie, lijkt de naam Bolscher ineens overal op te duiken. Ik zie hun logo op de verpakking van plakjes kaas in een bedrijfsrestaurant, ik rijd ineens achter een busje van Bolscher en ik lees een mooi verhaal over de verduurzaming van het bedrijf in de krant. Op mij maakt het een actieve indruk en zo heb ik de broers ook leren kennen; als twee gedreven en enthousiaste ondernemers.

Definitief onafhankelijk

Vleesbedrijf Bolscher ‘meer dan vlees’ bestaat sinds 1978 en de bedrijfsovername door de twee zoons is ook al járen een feit. De broers opereren al sinds 2005 onafhankelijk van vader, maar nu hij er niet meer is, voelt de definitieve onafhankelijkheid toch een beetje anders. Vader en moeder, want ook Ria Bolscher had een belangrijke rol in het bedrijf, waren ook na de bedrijfsovername nog geregeld op de zaak te vinden. Tot Harry te ziek werd en er een einde kwam aan hun bezoekjes. Chiel trok zich het meest op aan zijn vader. Oudere broer Roy vindt het vooral ook wennen dat zijn moeder nu ook niet meer op de zaak komt.

Hoe het ging

De mannen groeiden heel verschillend van elkaar op. De slechthorendheid van Roy leidde ertoe dat hij al in zijn vroege jeugd naar een internaat ging, waardoor hij al vroeg op eigen benen stond. Hij studeerde uiteindelijk voedseltechnologie en daarna had hij eigenlijk de zuivel in gewild. De jongere Chiel, die de Agrarische Hogeschool deed, werkte al vroeg mee in het bedrijf en vanaf zijn 23^ewerkte hij er volwaardig. In 1997 veranderde het een en ander in de zaak. Vader moest een knie-operatie ondergaan en er stond een verhuizing op de agenda. Roy besloot om zijn vader tijdelijk helpen, maar hij zou er nooit meer weggaan. Zo kwam ook hij in de zaak.

Loslaten

Behalve de prachtige verhalen, zitten de mannen ook vol met geestige metaforen over hun vader en hun eigen leiderschap. Zo wordt het met grootste gemak een kinderfiets als metafoor gezien voor het bedrijfskapitaal. Als Chiel beeldend vertelt over hoe je erop moet leren fietsen en hoe vader moet loslaten, zie ik het schouwspel levendig voor me. “Je wil de bocht om, maar dan staat je vader daar nog te schreeuwen van angst om je op te vangen. En hup…gevangen! Loslaten is essentieel”, legt Chiel uit.

Leien dakje

Vader heeft het vanaf het begin goed voor zijn zoons willen regelen en dat is hem gelukt, geven de zoons hem na. Niet dat alles van een leien dakje ging, maar over het algemeen is de overname een succesverhaal. Roy: “Ik heb weleens in een boze bui de sleutels op tafel gegooid”. Gelukkig waren het incidenten en kwam het altijd weer goed. Chiel: “Zonder wrijving geen glans.”

Tegenpolen

De broers ogen als een goed team en dat beamen ze ook. Hun kracht is naar eigen zeggen dat ze elkaars tegenpolen zijn. “Dat is ons geluk”, zegt Roy. “We zijn zo verschillend, dat we elkaar perfect aanvullen.” Ze vertellen honderduit, ze luisteren naar elkaar, knikken soms instemmend of ze nemen het woord van elkaar over om hun eigen licht erop te laten schijnen. Als het gesprek klaar is, zegt Chiel dat hij eigenlijk nog wel verder had willen praten.

Roy en Chiel bedankt voor jullie medewerking!